Tradicija privrede Zrenjanina

 

Dobri poznavaoci istorije zrenjaninskog regiona početke ovdašnje privrede smeštaju u period turske vladavine, kada je poznati turski vojskovođa Mehmed-paša Sokolović proglasio Zrenjanin (tada Bečkerek) sedištem sandžaka i naložio da se u njemu izgrade prve zanatske radnje.

Posle odlaska Turaka, u grad se planski naseljavaju pripadnici naroda iz srednje Evrope, i sa sobom donose nove tehnologije. Projekat isušivanja okolnih močvara izgradnjom sistema kanala i njihovog pretvaranja u obradive površine, te povećanje poljoprivredne proizvodnje, zahtevali su viši nivo prerade sirovina i transporta, tako da se u toku industrijske revolucije otvaraju, u početku mali, a zatim i veliki pogoni za preradu sirovina, poput pivara, pogona za preradu lana, itd.

Godine 1872. Bečkerek dobija status grada.
 

 

Krajem XIX veka u grad stiže železnica, što još više pospešuje razvoj industrije, tako da kraj I svetskog rata i stvaranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca grad dočekuje kao treći industrijski centar zemlje, odmah iza Maribora i Zagreba.

 
                 

 
U periodu posle drugog svetskog  rata, Zrenjanin je bio industrijski centar Banata i jedan od vodećih centara Vojvodine i Jugoslavije.

Ranih 90-tih godina prošlog veka, Zrenjanin je dobio reputaciju "najvećeg proizvođača hrane", zahvaljujući velikim proizvodnim mogućnostima najistaknutijeg proizvođača hrane "Servo Mihalja"- koncerna koji je zapošljavao oko 25.000 ljudi. Raspadom Jugoslavije, usled ekonomskih sankcija i međunarodne izolacije zemlje, velike inflacije i blizine ratišta,  privreda Zrenjanina znatno je oslabila, jer je prethodna proizvodnja bila usmerena ka tržištu od 25 miliona stanovnika i izvozu.

 
         

Danas Zrenjanin predstavlja jedno od najatraktivnijih mesta za ulaganje u Republici Srbiji, zahvaljujući infrastrukturno opremljenim novim industrijskim zonama. Od 10 najvećih greenfield investicija u Srbiji za 2008. godinu – tri su svoje mesto našle u Zrenjaninu. Projektom "Zrenjanin Open" privreda grada počela je da jača, pogotovo zato što više ne postoje prepreke političke prirode i zato što je položaj grada na veoma atraktivnoj lokaciji, a lokalno stanovništvo je visoko stručno u većini industrijskih grana i kulturno se uklapa u srednjeevropski milje. Proizvodna infratsruktura je relativno dobro očuvana. Domaće firme imaju bogatog iskustva u radu sa stranim investitorima i poslodavcima, i navikle su na rad po zapadnim standardima poslovanja.