Reč gradonačelnika

  Reč gradonačelnika

 

 

　　Zrenjanin, troimeni grad (Veliki Bečkerek, Petrovgrad), već kroz promene imena tokom istorije izražava i druge vrste turbulencije i traganja za kulturnim identitetom. Sredina koja se u kontinuitetu razvija punih sedam vekova (prvi pomen o naselju potiče iz 1326. godine) i koja još polovinom 18. veka doživljava industrijalizaciju (pivara iz 1746. godine), neminovno teži i ka raznolikom kulturnom i umetničkom izrazu. 
　　Otuda iz Zrenjanina, pod ponosnom rednom odrednicom “prvi” ili “prva”, svejedno, u vremenu ostaju zapisani - prva i najstarija pozorišna sala u Srbiji i regionu (iz 1839. godine - tri decenije pre prestoničkog Narodnog pozorišta), prvi i najstariji fotografski atelje na prostoru nekadašnje Jugoslavije, koji se bavio i umetničkom fotografijom (iz 1853. godine), prvi muzejski prostor i legati posvećeni sportu u nekom od srpskih muzeja, u ovdašnjem Narodnom muzeju. 
　　Iz te prve barokne pozorišne sale, nastale, kako urbane i sve druge legende pripovedaju, iz ljubavi ovdašnjeg bogatog trgovca prema glumici iz drugog grada, proisteklo je vek i nešto kasnije lutkarsko pozorište, ovenčano danas sa više od 300 festivalskih nagrada širom naše zemlje i inostranstva. U samom je vrhu takvih pozorišta u Srbiji. 　　 
　　Zrenjanin je odavno i grad muzike, orkestara i horova, koji je još 1899. godine imao filharmoniju. Potvrđen u planetarnim razmerama, kvalitet horova doneo je 1987. godine mešovitom horu “Josif Marinković” titulu “Hor sveta”, a njegovim solistima, tenorima Željku Lučiću i Beli Mavraku, afirmaciju na operskim scenama širom sveta. 
　　Umetnici su ispisivali, oslikavali, glumili ili muzicirali trajanje ovog grada odvajkada, a Đura Jakšić, Uroš Predić, Konstantin Danil, Tivadar Vanjek, Todor Manojlović, Toša Jovanović, Pavle Ugrinov, Radivoj i Uglješa Šajtinac, Pero Zubac, Isidora Žebeljan samo su neki od najistaknutijih stvaralaca, poteklih iz Zrenjanina i njegove okoline. Slavne slikare nasleđuju poslenici Savremene galerije Umetničke kolonije Ečka, koji brinu o fondu i zbirci od preko dve ipo hiljade raznovrsnih umetničkih dela, nastalih u prethodnih skoro sedam decenija. 
　　Istaknuti deo gradske kulture čini i vredna graditeljska baština, oličena u više impozantnih zdanja u gradskom jezgru i činjenici da je graditeljski trag u Zrenjaninu, kroz izvedene objekte i službu gradskog arhitekte, ostavio i Dragiša Brašovan, jedan od pionira srpske moderne arhitekture. 
　　Uz ustanove i institucije kulture starije od jednog veka (Narodni muzej, pozorište, filharmonija, biblioteka), rame uz rame stoje i one mlađe, jednako agilne i prepoznatljive u svojim programskim sadržajima i aktivnostima - Istorijski arhiv, Kulturni centar Zrenjanina, Zavod za zaštitu spomenika kulture, Amatersko pozorište “Madač”, kulturno-umetnička društva, orkestri, horovi... Pomenuti horove istovremeno znači i govoriti o Zrenjaninu kao gradu koji, u odnosu na broj stanovnika, ima najviše aktivnih horova u Srbiji, više od deset. 
　　Tradicija i bogato nasleđe, kada je o kulturi reč, na zrenjaninskoj su strani. To jeste naš snažan argument, ali svakako ne i jedini u željama i namerama da dosegnemo do nacionalne prestonice kulture. Smatramo da Zrenjanin poseduje sve neophodne stvaralačke, projektne i prostorne kapacitete, oličene u nizu ustanova i institucija, za uspešnu realizaciju programa nacionalne prestonice kulture, i to će nam biti putokaz u vremenu predstojećem, putokaz kom ćemo biti posvećeni i težiti da ga, što uspešnije, ostvarimo.  
　　
　　Gradonačelnik grada Zrenjanina
　　Simo Salapura