Hram Svetog Nikolaja u Ečki, najstarija crkva brvnara u Vojvodini

 

Povodom 300 godina od izgradnje srpske pravoslavne crkve u Ečkoj, zamenik gradonačelnika Zrenjanina Goran Kaurić posetio je danas Hram Svetog Nikolaja u Ečki, najstariju crkvu brvnaru u Vojvodini. On je istakao da je tom hramu potreban ozbiljniji građevinski zahvat, kako bi sačuvao autentičan izgled.
- Najveći problem pričinjava vlaga, a isto tako i drvena građa na zvoniku je dotrajala. Nadamo se da ćemo uz pomoć republičke i pokrajinske Vlade, kao i Grada Zrenjanina uspeti da obezbedimo potrebna sredstva i da zajedno sa Zavodom za zaštitu spomenika kulture krenemo u adaptaciju ove crkve, jer ovakav istorijski i verski objekat treba sačuvati – kazao je Kaurić.

 

 


 

 


- Značaj ovog hrama jeste pre svega što je to molitveni prostor od 1711.  godine, pa sve do danas, ali i to što u njemu postoji nekoliko znamenitosti kao što su dva postavljena ikonostasa. Jedan od njih naslikao je Nedeljko Popović, a drugi je oslikao Teodor Popović, pored toga postoji i izuzetno veliki broj bogoslužbenih knjiga koji su iz tog perioda, donešeni iz Carske Rusije. Imamo Jevanđelje koje je iz 1759. godine, Oktoih iz 1712., kao i mnogo značajnih stvari, a to je celokupna arhitektura ovog hrama – rekao sveštenik napominjući da postoje i stariji hramovi, ali da je ovaj od momenta kada je sagrađen do danas ostao nebitno izmenjen.

 

Hram posvećen Svetom Nikolaju izgrađen je 1711. godine, a prema rečima sveštenika Gorana Bolobana, sagradili su ga pravoslavni Srbi koji su se pod vođstvom Arsenija Čarnojevića naselili u to vreme.
- Sazidan je po uzoru na crkve brvnare u centralnom delu Srbije, međutim, kako ovde nije bilo materijala od drveta, pribegli su gradnji materijalom koji su imali ovde, a to je bila zemlja, odnosno naboj, i šindra kojom je pokrivena, po tome crkva i jeste autentična i jedinstvena na ovim prostorima, a moguće i u celoj Srbiji. Sazidalo ju je četrdesetak porodica  koje su u to vreme bile naseljene ovde – objasnio je sveštenik Boloban.
Prema njegovim rečima, u ovom hramu svoje obrede i molitvoslovlja obavljali su i pravoslavni Rumuni sve dok nisu imali svoju crkvu - 1885. godine kada je sagrađen pravoslavni rumunski hram, tako da su jedno vreme bogosluženja obavljana na srpskom i rumunskom jeziku.